هتل‌ های حامل : دارایی استراتژیک در صنعت مرکز داده

هتل‌ های حامل “carrier hotels” شرکتی‌هایی هستند که در ساختمان‌های بزرگی احداث شده‌اند و برق و فضای اضافی شان را به ارائه دهندگان خدمات یا شرکت‌ها اجاره می‌دهند. شرکت‌ها این فضا را به عنوان مرکز داده یا به عنوان فضای اداری، اختصاص می‌دهند.

به عبارتی هتل‌ های حامل، هاب‌های ارتباطی گسترده در شهرهای بزرگ هستند که ده‌ها و (گاهی صدها) شبکه و ارائه دهنده را گرد هم می‌آورند. آنها تعداد زیادی مرکز داده و امکانات مخابراتی را در خود جای داده‌اند، اما معمولاً مستاجر نیز دارند.

 

استفاده تجاری از مزایای هتل حامل

استفاده تجاری از مزایای هتل حامل بیشتر به دلیل هزینه کم و نگهداری آسان آنهاست. تعمیر و نگهداری از قبل توسط میزبان انجام می‌شود. بنابراین، کسب‌وکاری که این تسهیلات را اجاره می‌کند، اذیت نخواهد شد. فضای اجاره شده از طریق هتل‌ های حامل، امکانات کولوکیشن فضا، نیرو، خنک کننده و امنیت فیزیکی را برای سرور، ذخیره سازی و تجهیزات شبکه سایر شرکت‌ها فراهم می‌کند.

به طور معمول، مشتریان هتل، مالک تجهیزات فناوری اطلاعات هستند و این مرکز برق و سرمایش را فراهم می‌کند و مشتریان نیز کنترل بر طراحی و استفاده از تجهیزات خود را حفظ می‌کنند؛ اما مدیریت روزانه مرکز داده و تسهیلات بر عهده ارائه دهنده کولوکیشن است.

 

تفاوت هتل‌ های حامل با مراکز داده

هتل‌ های حامل، خدمات IP، VPN، MPLS را ارائه نمی‌دهد. مانند “Telehouse” که شبکه IP را اجرا نمی‌کند و هیچ خدماتی مثل «مرکز داده» ارائه نمی‌دهد. در حالی‌که دیتاسنتر حداقل IP، Cloud، IXP و خدمات اضافی مانند مدیریت، امنیت، اجاره تجهیزات، محل سکونت، کنترل از راه دور و غیره را ارائه می‌دهد.

یک هتل حامل با فضاها یا واحدهای رک کوچک سروکار ندارد. آنها معمولاً خدماتی مانند ریموت دستی، IP یا فضای ابری و سایر خدمات معمولی مرکز داده را ندارند.

شرکت‌هایی که خود را به عنوان (هتل کریر یا هتل حامل) طبقه بندی می‌کنند، معمولاً فضاهای بزرگی را اجاره می‌دهند، اما دیتاسنترها معمولاً فضا را توسط  Rack Unit یا کل Rack می‌فروشند. خدمات IP تقریباً همیشه بخشی از ارائه در تجارت مراکز داده قرار دارند و به طور کلی، یک شرکت Carrier Hotel در تجارت املاک و مستغلات کار می‌کند، اما تا حدی به I.T و مراکز داده نیز مرتبط است.

بحث داغ هتل‌ های حامل

هتل‌ های حامل  موضوعی داغ در روزهای اولیه کسب و کار مراکز داده بودند و امکاناتی را برای اتصال شبکه‌ها به یکدیگر در بزرگ‌ترین مراکز مالی فراهم می‌کردند. در طول ظهور محاسبات ابری، ابتدا بیشتر تمرکز صنعت به مزارع سرورهای بزرگ در مناطق دورافتاده که صرفه‌جویی در مقیاس را برای استقرار سرورهای عظیم ارائه می‌دادند، معطوف شد.

باب شدن اصطلاح «هتل حامل» به قانون مخابرات سال 1996 برمی‌گردد. هتل‌ های حامل راهی برای رقابت در تجارت تلفن و اینترنت، جهت دسترسی به شبکه و ایجاد زیرساخت در امکانات شرکت‌ بل (Bell) هموار کرد.

کمبود دسترسی به امکانات مخابراتی برای تازه واردان در این صنعت نیز باعث شد که فضاهایی در ساختمان‌های مجاور دفاتر مرکزی توسط متصدیان اصلی در شهرهای بزرگ، اجاره شود. ده‌ها شرکت مخابراتی و اپراتور شبکه به زودی فضایی را در داخل ساختمان‌هایی مانند خیابان هادسون 60 در منهتن و وان ویلشر در لس آنجلس خریداری و در نهایت اصطلاح «هتل حامل» را ابداع کردند. هتل‌‌های حامل “Carrier hotels” به سنگ بنای اولیه اقتصاد اینترنت تبدیل شدند و همچنین به برخی از موفق‌ترین املاک در صنعت کولوکیشن تبدیل شدند.

 

اتاق ملاقات با من در هتل حامل

یک بخش کلیدی از مدل کسب و کار هتل‌ های حامل، اتاق ملاقات با من است. اتاق ملاقات با من (MMR) مکانی‌ست در یک مرکز هم نشینی (یا هتل حامل) که در آن شرکت‌های مخابراتی می‌توانند به صورت فیزیکی به یکدیگر متصل شده و داده‌ها را بدون پرداخت هزینه‌های محلی مبادله کنند.

علاوه بر موارد اجاره شده در هتل‌ های حامل توسط شرکت‌ها مثل فضا، تجهیزات و پهنای باند است. امکانات دیگری مانند برق، امنیت فیزیکی و کنترل آب و هوا نیز وجود دارند. استفاده تجاری از مزایای هتل حامل بیشتر به دلیل هزینه کم و نگهداری آسان است. تعمیر و نگهداری از قبل توسط میزبان انجام و تامین می‌شود. بنابراین، کسب‌وکاری که این تسهیلات را اجاره می‌کند، مشکلی نخواهد داشت.

 

نمونه‌ای از هتل های حامل

نمونه ای از یک کریر هتل در خیابان هشتم، شماره 111 شهر نیویورک واقع است. این ساختمان با 260 هزار متر مربع فضا، سومین ساختمان بزرگ شهر نیویورک است. دفتر Google در نیویورک همراه با بسیاری از شرکت‌های بزرگ دیگر از جمله MCI، Sprint، Level 3، Qwest در این مکان قرار دارد.

آخرین نکته مهمی که باید در مورد هتل کریر در نظر گرفته شود، امنیت فیزیکی‌ست. به منظور اطمینان از محافظت کامل سرور، اغلب در چندین لایه پیاده‌سازی می‌شود. نگهبانی و حفاظت، خط مقدم این لایه است. اغلب توسط دوربین مدار بسته نیز دنبال می‌شود. دوربین مداربسته هر فعالیتی را که در داخل سرور “collocation” انجام می‌شود، نظارت خواهد کرد. افرادی که مایل به دسترسی به امکانات هستند باید کد دسترسی داشته باشند. فرآیند احراز هویت مورد نیاز است تا فقط افراد خاصی با مجوز مربوط بتوانند به هتل حامل دسترسی داشته باشند. کد دسترسی می‌تواند به هر شکلی مانند کارت دسترسی یا پین کد باشد.

برنامه‌ها و شرایط هتل حامل

در یک هتل حامل، سرورهای داخل کابینت و رک، علاوه بر اشتراک زیرساخت برق و سرمایش، به نوعی، فضای کف کاذب را نیز با مستاجرین دیگر و زیرساخت برق و خنک کننده را با دیگر مستاجران دیتاسنتر به اشتراک می‌گذارد.

در هتل‌ های حامل ممکن است زیرساخت‌های برق و سرمایش را با دیگر مستاجرین مرکز داده به اشتراک بگذارند. به طور متناوب، سرمایش ممکن است به صورت اختصاصی ارائه شود. از موارد دیگر اشتراک گذاری هتل‌ های حامل، ماژول‌های مرکز داده است.

در این مقاله درباره هتل‌ های حامل، دارایی استراتژیک در صنعت مرکز داده‌اند، مطالب مفیدی را با شما به اشتراک گذاشتیم. شما می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد نحوه اجرای دیتاسنتر و یا اتاق سرور و تجهیزات مربوط به آن همین الآن با مشاوران و کارشناسان کارنو تماس بگیرید. همچنین می‌توانید طراحی زیرساخت مراکز داده‌ خود را به ما بسپارید و از خدمات تکنیسین‌های ماهر و با تجربه شرکت ما بهره‌مند شوید.

اگر این پست را دوست داشتید و اطلاعات بیشتری نیاز دارید، لطفاً در بخش نظرات ما من اطلاع دهید. نظرات خود را به اشتراک بگذارید.