به‌طور کلی، می‌توانید مراکز داده را شبیه به مخازن سوخت خودروها در نظر بگیرید. بهتر است بگوییم که مراکز داده سنتی و مدرن مهم‌ترین مؤلفه در زیرساخت‌های فناوری اطلاعات را دارند – داده‌هایی که سازمان را فعال نگه می‌دارند، درست مانند مخزن سوخت خودروهاست. مرکز داده یک مرکز فیزیکی‌ست که داده‌ها و برنامه‌های کاربردی را برای یک سازمان نگهداری می‌کند و شامل منابع ذخیره‌سازی و محاسباتی متعددی‌ست، از جمله سرورها، فایروال‌ها، روترها، سیم‌ها و سوئیچ‌ها و سطح پیشرفته ای از شبکه برای کارآمد کردن فضای مرکز داده مورد نیاز است.
زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، شامل مصرف انرژی و الزامات امنیتی یک مرکز داده است، زیرا منابع و داده‌های حیاتی تجاری را در خود جای داده‌است که به هیچ وجه نباید به خطر افتد. به همین دلیل است که امروزه سازمان‌ها، خدمات مرکز داده ابری را ترجیح می‌دهند. در این راهنما، ما جنبه‌های مربوط به این اکوسیستم‌های غول‌پیکرِ مراکز داده، از تکامل معماری تا استقرار فضای ابری را مورد بحث قرار خواهیم داد.
بررسی اجمالی مراکز داده – سنتی در مقابل نوین
قدمت مراکز داده به زمانی برمی‌گردد که کامپیوترها به اندازه یک اتاق بزرگ بودند. در دهه 1940، هزینه‌های توسعه، راه‌اندازی و نگهداری آنها برای استفاده تجاری یا شخصی بسیار زیاد بود. با این حال، مراکز داده ملی و سیستم‌های کامپیوتری برای پروژه‌های با اهمیت دولتی در ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به عنوان مثال، مرکز ملی داده‌های آب و هوایی در سال 1970 تاسیس شد.
دهه 1980 ظهور فناوریِ ریز محاسباتی، عرضه شد و همانطور که انتظار می‌رفت، مراکز داده را به طور قابل توجهی تغییر داد. دیتاسنترهای مدرن بسیار کارآمدتر از مراکز داده سنتی هستند. پیش از این، برای سازمان‌ها معمول بود که تاسیسات مرکز داده خود را در محل قرار دهند. با این حال، شرکت‌ها اکنون می‌توانند داده‌های خود را از دارایی شرکت خارج کرده، از فضای ذخیره‌سازی سرور ابری استفاده کنند و در هزینه‌های راه‌اندازی و نگهداری صرفه‌جویی کنند.
برای راه اندازی و اجرای دیتاسنتر در محل کار خود می‌توانید با کارشناسان شرکت فراز شبکه کارنو تماس بگیرید.
تفاوت‌های بین مراکز داده سنتی و مدرن چیست؟
- در یک مرکز داده سنتی، داده‌ها بر روی سرورهای سخت افزار فیزیکی ذخیره می‌شوند، در حالی که یک مرکز داده مدرن داده‌ها را در فضای ابری ذخیره می‌کند.
- شرکت‌هایی که سخت افزار و ترتیبات شبکه را در یک مرکز داده سنتی نگهداری و به روز می‌کنند، باید این هزینه‌ها را پوشش دهند. از سوی دیگر، هزینه‌های مرکز داده مدرن مبتنی بر فضای ابری توسط یک ارائه دهنده خدمات مرکز داده جهانی پوشش داده می‌شود. یک ارائه دهنده خدمات، یک شرکت شخص ثالث است که منابع سرور ابری را به مشاغل اجاره می‌دهد و هزینه‌های نگهداری و تعمیرات را پوشش می‌دهد.
- یک سیستم مرکز داده سنتی از یک شبکه داخلی سازمانی برای اطمینان از زمان و دسترسی شبانه روزی استفاده می‌کند. در مقابل، دسترسی به اکوسیستم مرکز داده ابری/چند ابری/لبه‌ای، به اتصال اینترنت شما متکی‌ست، زمانی که از مرکز داده به عنوان راه حل خدماتی استفاده می‌کنید.
- در راه‌اندازی مرکز داده سنتی، انتقال داده‌ها، پرهزینه، زمان‌بر و همراه با خطرات امنیتی‌ست، در حالی که برای یک سیستم مدرن که از فضای ابری استفاده می‌کند، انتقالات مرکز داده آسان‌تر و امن‌تر است.
- استقرار و راه اندازی مراکز داده سنتی به اندازه استقرارهای مدرن ایمن و مقیاس پذیر نیست.
مراکز داده برای چه مواردی استفاده می‌شوند؟
معمولاً از مراکز داده برای موارد زیر استفاده می‌شود:
- ذخیره و مدیریت داده‌ها، پشتیبان گیری، دسترسی فوری یا بازیابی،
- عملیات تجاری مانند ارسال ایمیل، تراکنش‌ها، ارسال پیامک (IM)، به اشتراک گذاری فایل و غیره،
- مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)، برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) و دیگر برنامه‌های کاربردی تجاری برای مدیریت داده‌ها،
- برنامه‌های کاربردی داده محور، مانند برنامه‌های تجارت الکترونیک، پایگاه‌های داده و غیره.
- سیستم‌های ارتباطی و همکاری،
- برنامه‌هایی که از کلان داده‌ها استفاده می‌کنند و به فضای ذخیره سازی زیادی نیاز دارند،
- راه‌حل‌هایی که برای مدیریت و اصلاح داده‌ها در مکان‌های مختلف نیاز به دسترسی هم‌زمان دارند.
یک مرکز داده چگونه کار می‌کند؟
برای درک نحوه عملکرد مراکز داده در ادامه مطلب همراه ما باشید.
یک مرکز داده دارای سه جزء است:
- ذخیره سازی: شامل دستگاه‌های ذخیره سازی‌ست، به عنوان مثال، سرورهایی که در رک‌های مرکز داده چیده شده‌اند تا ارزشمندترین دارایی اکوسیستم دیجیتال را در خود نگه دارند.
- شبکه: تعداد زیادی از دستگاه‌های شبکه مانند روترها، سوئیچ‌ها، فایروال‌ها، کابل‌ها و غیره چندین مرکز داده را به هم متصل می‌کنند تا انتقال داده و اتصال بی عیب و نقص را در سراسر سیستم فراهم کنند.
- کاربردها: استفاده بهینه از دستگاه‌های ذخیره سازی و شبکه را تضمین می‌کند و در عین حال راهی برای اتصال و ارتباط با اجزای ذخیره‌سازی و شبکه فراهم می‌کند.
این اجزای اصلی زیرساخت مرکز داده با سیستم کنترل و مانیتورینگ اتاق سرور ، سیستم‌های کاهش خطر، منبع تغذیه و سایر اجزای پشتیبانی ترکیب می‌شوند تا بدون وقفه در سرویس کار می‌کنند.
زیرساخت مرکز داده و استانداردهای آن
ابزارهای تحویل شبکه و برنامه‌های کاربردی متعددی وجود دارند که برای ایجاد یک مرکز داده در سطح سازمانی کنار هم قرار می‌گیرند. به هر حال، زمانی که راه‌حل‌های مرکز داده به یک هنجار تبدیل شد، استانداردهای جهانی نیز باید تغییر کند.
رایج‌ترین استاندارد زیرساخت مرکز داده “ANSI/TIA-942” است که چهار سطح مرکز داده را تعریف می‌کند:
مراکز داده سطح 1 برای سایت و مراکز داده اصلی هستند و باید از داده‌ها در برابر نقض داده‌های فیزیکی با محدودیت‌های متعدد محافظت کنند.
مراکز داده سطح 2 به دلیل داشتن اجزای ظرفیت اضافی، ترتیبات ایمنی فیزیکی بهتری دارند. این زیرساخت سایت، درست به عنوان یک مرکز داده سطح 1، می‌تواند با استفاده از یک مسیر توزیع غیر زائد کار کند.
مراکز داده سطح 3 باید امنیت کامل داده‌ها و برنامه‌های موجود در آن را تامین کند. چندین مسیر توزیع مستقل و اجزای با ظرفیت اضافی در زیرساخت مرکز داده سطح 3 استفاده می‌شود تا اطمینان حاصل شود که تغییر آنها بر شبکه تأثیر نمی‌گذارد.
استقرار مرکز داده سطح 4 به طور خاص برای اطمینان از عدم وجود خطاست. سطح فوق العاده مهم در تحمل خطا و افزونگی آن از طریق قرار دادن اجزای متعدد با ظرفیت اضافی و مسیرهای توزیع مستقل به دست می‌آید. مقیاس پذیری بالا، مدیریت آسان و زمان ناچیز از کار افتادن، از مزایای این معماری مرکز داده است.